เพิ่งสังเกตตัวเองว่า ในช่วง 14 ปีที่เขียนบล็อกมานี้ ทุกครั้งที่ชอบสีเขียว/เปลี่ยนธีมเป็นสีเขียว มักจะมีเรื่องราวใหม่ๆ เกิดขึ้นในชีวิต มีการเติบโตขึ้นอีกขั้นหนึ่ง รู้สึกปลอดโปร่งและคลี่คลายอย่างมาก
ตั้งแต่บันทึกไว้ 4 ปีที่แล้วเรื่อง วิถีแห่งเจ้าสำนัก จนมาเป็นรายละเอียดเมื่อ ต้นปี และเพิ่งได้ยื่นใบลาออกจากสามย่านในเดือนที่แล้ว เพื่อมาทำเว็บขายธีมของตัวเองอยู่ปาย – พบว่าชีวิตนั้นเหมือนบทเพลงที่เคยเขียนไว้ในวัยหนุ่มยิ่งนัก
บินไปตามลมพัดและนำพา พร้อมในแววตา ท้าให้ก้าวต่อ ไกลเกินท้อระทมร่ำไร
อวลละอองไอฝนระคนคลอ รับอรุณรอ ฟ้าทอวันใหม่ เดิมพันฝันเมื่อวันเยาว์วัย โบกบิน
เพราะบินไปในใจปรารถนา จึงพบว่าอยู่เพียงลำพัง
เพราะบินไปในใจอ้างว้าง จึงหวังถึงเสรี
หนทางที่เราเฝ้าใฝ่และฝัน เหล่านั้นแลกมาด้วยบางสิ่ง
หนทางที่เราไม่ทอดทิ้ง จะนำความฝัน สู่เรา
แตกต่างตรงที่ถ้อยคำในบทเพลงอาจดูเหงา แต่ชีวิตจริงตอนนี้รื่มรมย์และเต็มเปี่ยม แม้ความสำเร็จยังไม่ปรากฏ แต่ก็รู้สึกได้เลยว่าเรากำลังเดินไปในเส้นทางอย่างที่หวัง
ข้อคิดจากอัจจายิกสูตร: กิจเร่งด่วนของชาวนา
อัจจายิกสูตร กล่าวว่า ชาวนานั้นไม่สามารถสั่งให้ข้าวออกรวงได้ ทำได้แค่เพียงเตรียมดิน, หว่านเมล็ด และดูแลระดับน้ำ เมื่อถึงเวลาข้าวก็จะออกรวงเอง ภิกษุทั้งหลายก็ไม่สามารถสั่งให้จิตหลุดพ้นได้เช่นกัน ได้แต่เพียงรักษาศีล ทำสมาธิ และเจริญปัญญา
ซึ่งขอดัดแปลงมากล่าวสำหรับทางโลกว่า
ชาวนานั้นไม่สามารถสั่งให้ข้าวออกรวงได้ ทำได้แค่เพียงเตรียมดิน, หว่านเมล็ด และดูแลระดับน้ำ เมื่อถึงเวลาข้าวก็จะออกรวงเอง
ความสำเร็จของชีวิตก็เช่นกัน เราสั่งให้เกิดขึ้นไม่ได้ เราได้แต่เพียงทำทุกอย่างให้ดีที่สุด เมื่อถึงเวลามันก็จะปรากฏเอง ดังนั้น ไม่ต้องรีบร้อนประสบความสำเร็จ แต่รีบร้อนไปทำงานซะ!
สุขสันต์วันเกิดตัวเอง
โดยธรรมเนียมของบล็อกเกอร์ วันเกิดหรือวันสำคัญจะเปิดให้ผู้เยี่ยมชมถามอะไรก็ได้ (ศาสดาแม็ทก็เพิ่ง ตั้งกระทู้ไป ) ดังนั้นเชิญทุกท่านครับ เดี๋ยวหาเวลามาตอบเน้อ 😀