เมื่อชีวิตเติบโตขึ้นอีกขั้นหนึ่ง
…แล้ววันหนึ่ง จู่ๆ ต้นกล้าก็กลับโตออกมาทะลุกระป๋อง มันไม่แข็งแกร่งเหมือนตอนเป็นเมล็ดอีกแล้ว แต่โลกใบเดิมนี้ ก็กลับสวยงามขึ้นอย่างประหลาด…
…แล้ววันหนึ่ง จู่ๆ ต้นกล้าก็กลับโตออกมาทะลุกระป๋อง มันไม่แข็งแกร่งเหมือนตอนเป็นเมล็ดอีกแล้ว แต่โลกใบเดิมนี้ ก็กลับสวยงามขึ้นอย่างประหลาด…
เห็น Blog-Tag เข้ามาเมืองไทยตั้งแต่ช่วงแรกๆแล้ว อ่าน Blog ของคนอื่นมาก็มาก แม้จะไม่ได้นึกอยากร่วมสนุกอะไร แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่า ที่ไม่มีคนส่งต่อมาให้กระผม คงเพราะ …
รุ่นผมคงเป็นรอยต่อระหว่างอดีต ที่เต็มไปด้วยคุณค่าเก่าๆอันหนักอึ้งที่ล้าสมัย และปัจจุบัน ที่จำนวนมาก มหาวิทยาลัยเป็นความเบาหวิวของเน็ทเวิร์คผู้บริโภค และเป็นสวรรค์ไร้แก่นสาร …
ความคิดในเรื่อง “จงทำสิ่งพิเศษให้เป็นเรื่องพิเศษ อย่าทำสิ่งพิเศษให้เป็นเรื่องปกติ” นั้นค่อยๆเกิดขึ้น และฝังอยู่จนกลายเป็นตัวตนแบบนึงของผม
ชีวิตนั้นเต็มไปด้วยเรื่องสั้นจบในตอน บางเรื่องที่ผ่านมานั้น เราอาจจะลืมมันไปเสียนาน จนกระทั่งมีเหตุการณ์ให้หวนระลึก เรื่องที่เคยจบในตอน ก็กลับกลายเป็นแค่ปฐมบท สำหรับเรื่องขนาดยาวต่อมา