กลับมาเจอกันอีกครั้งหนึ่ง
กลับมา เจอกัน อีกครั้งหนึ่ง มิอาจรู้ ว่าคิดถึง แค่ไหน
ชีวิต วกวน วุ่นวาย แต่ยินดี ที่ได้ เจอกัน
กลับมา เจอกัน อีกครั้งหนึ่ง มิอาจรู้ ว่าคิดถึง แค่ไหน
ชีวิต วกวน วุ่นวาย แต่ยินดี ที่ได้ เจอกัน
เก็บของลงกระเป๋า
เตรียมไปธุระที่เพชรบูรณ์ (ล่องแก่ง)
งานการยังไม่ได้ทำ
งานเก่ายังไม่ได้ทำ
หมีพูห์นั่งๆนอนๆ ยังมีคนบอกว่ามันเป็นเต๋า
นับประสาอะไรกับไอ้เม่นเล่า
ยิ้มกรุ้มกริ่มก่อนนอน
ตอนนี้ สองนาฬิกา กับอีกห้านาที
ดวงจันทร์เบิกฟ้า ดวงดาราสดใส …
รู้สึกสบายดี
นินทากาเลเหมือนเทสุราฯ
สัมภาษณ์ไอ้เม่นและหมีพูห์
“ไอ้หมีพูห์!! ตื่นมาในเช้าวันหนึ่ง ลื้อจะคิดอะไรเป็นอันดับแรกรึ???”
“คิดว่า … วันนี้จะกินอะไรดี…”
“ไอ้เม่น!! ตื่นมาในเช้าวันหนึ่ง ลื้อจะคิดอะไรเป็นอันดับแรกรึ???”
“เอ่อ … คิดว่า … นี่คือความฝัน … ขอนอนต่ออีกหน่อยน่านะ…”
(มีคนพูดถึงหนังสือเรื่องเต๋าของหมีพูห์ – ผู้ Do by not doing ให้กระผมฟังด้วยความชื่นชม กระผมเลยหมั่นไส้ว่า มันคือไอ้อ้วนแสนขี้เกียจธรรมดานั่นแหละขอรับ ผมรู้จักคาแรคเท่อร์อย่างมันดี!! 🙂
จาก: LittleHen
โฮมเพจ: http://littlehen.evilgodzilla.com
ว๊าว…ไดอารี่ เวอร์ชั่นใหม่ ไฉไล จริงๆ
รูปเม่นพูห์ ก็ฮาดีจัง อิ อิ
2 ก.ค. 2545 , […]
ห่างหายไปเสียหลายหน
กับชีวิตวกวน จนใจหาย
…
ข้อดีของการเขียนบันทึกคือ มันได้ทำหน้าที่จดจำบางสิ่งบางอย่าง ..
ที่ลำพังความทรงจำ ไม่อาจเก็บไว้ได้ทั้งหมด