แห้วเป็นอาจิณ
“ไอ้เม่น กูบอกมึงแล้ว..
มึงมีความสุขดีอยู่แล้ว…”
“ไอ้เม่น กูบอกมึงแล้ว..
มึงมีความสุขดีอยู่แล้ว…”
เขาก็ตระหนักว่า เขาได้เรียนรู้ส่วนสำคัญที่สุดของภาษาที่ผู้คนทั้งโลกใช้ร่วมกัน เป็นภาษาที่ทุกคนเข้าใจได้ด้วยหัวใจ นั่นคือความรัก
เนื้อเรื่องกล่าวถึงคนที่พบกับความฝันตัวเอง และ พยายามจะเดินไปตามความฝันนั้น แม้ตอนจบจะงดงามเกินชีวิตจริงไปซักหน่อย แต่อุปสรรค และเรื่องราวระหว่างทาง ที่เดินไปหาความฝัน ผมว่ามันสมจริง
เมื่อวานเพิ่งไปดู IL MARE มา.. หนังเกาหลีที่ตอนแรกดูไตเติลแล้วก็รู้สึกว่า น้ำเน่าแบบเอเชีย ชัวร์ แต่เพื่อนๆหลายคนได้ไปดูแล้วก็บอกว่า จงไปดูเสียเถอะ ดีมากๆๆๆๆ เดี๋ยวมันจะออกจากโรงเสียก่อน
ย้อนกลับไปอ่านที่เขียน 2-3 วันนี้ รู้สึกมันถ่อยๆพิกล อย่ากระนั้นเลย ก่อนที่จะเขียนอะไรจรรโลงใจ ของคั่นด้วยภาพงานเก่าๆที่กระผม (และไอ้หยี) เคยทำสมัยมหาวิทยาลัย ละกันนะ