ชีวิตผ่านไปทีละวัน (3) ช่วงมหาวิทยาลัย
รุ่นผมคงเป็นรอยต่อระหว่างอดีต ที่เต็มไปด้วยคุณค่าเก่าๆอันหนักอึ้งที่ล้าสมัย และปัจจุบัน ที่จำนวนมาก มหาวิทยาลัยเป็นความเบาหวิวของเน็ทเวิร์คผู้บริโภค และเป็นสวรรค์ไร้แก่นสาร …
รุ่นผมคงเป็นรอยต่อระหว่างอดีต ที่เต็มไปด้วยคุณค่าเก่าๆอันหนักอึ้งที่ล้าสมัย และปัจจุบัน ที่จำนวนมาก มหาวิทยาลัยเป็นความเบาหวิวของเน็ทเวิร์คผู้บริโภค และเป็นสวรรค์ไร้แก่นสาร …
ความคิดในเรื่อง “จงทำสิ่งพิเศษให้เป็นเรื่องพิเศษ อย่าทำสิ่งพิเศษให้เป็นเรื่องปกติ” นั้นค่อยๆเกิดขึ้น และฝังอยู่จนกลายเป็นตัวตนแบบนึงของผม
ชีวิตนั้นเต็มไปด้วยเรื่องสั้นจบในตอน บางเรื่องที่ผ่านมานั้น เราอาจจะลืมมันไปเสียนาน จนกระทั่งมีเหตุการณ์ให้หวนระลึก เรื่องที่เคยจบในตอน ก็กลับกลายเป็นแค่ปฐมบท สำหรับเรื่องขนาดยาวต่อมา
บทเพลงของคุณโชค บูลกุล อัลบัมในวัยแสวงหา ที่คงจะรู้สึกขี้เกียจกลับมารับช่วงธุรกิจใหญ่โต พวกเราสมัยทำค่ายอาสาฯ หยิบไปเล่นตั้งแต่ยังไม่ออกอัลบัม เพราะเค้าเป็นเพื่อนของรุ่นพี่คณะคนหนึ่ง
มิได้ต้องการสวัสดีปีใหม่ (เนิ่นนานไปแค่ 1 เดือนเอง) อาจจะอยากทักทายผู้ฟัง (ที่ไม่น่ามีเหลือ) อยู่บ้าง แต่จริงๆแล้วมาเขียนเพราะคิดว่า ปีใหม่นี้ น่าจะเริ่มวางแผนทำอะไรซะหน่อย