ซักวันหนึ่ง คงต้องมาอีกครั้ง

”… ซักวันหนึ่ง คงต้องมาอีกครั้ง ซักวันหนึ่ง คงต้องไป
ซักวันหนึ่ง ถึงแม้บอกว่ารัก อาจจำต้องแยกย้าย … ”

(จากเพลง รักต้องสู้ โดย คาราบาว)

เกือบขวบปีภายหลังที่เคยบันทึกเรื่องราวต่างๆไว้บนเน็ท นานพอที่จะหลงลืมความรู้สึกบางอย่าง และนานพอจะรู้สึกหายขี้เกียจ จนนึกอยากบันทึกก๊อกๆแก๊กๆ อีกครั้ง

จะโอหังเกินไปหรือเปล่า หากจะบอกว่า ขณะนี้กระผมมีความสุขในชีวิตดีขอรับ

หลังจากการไปเรียนต่อเมืองนอกแบบงูๆปลาๆ กระผมก็กลับเมืองไทยพร้อมกับความช่วยเหลือ และคำแนะนำ จากเพื่อนๆพี่ๆน้องๆหลายๆคน จนได้มาเปิดบริษัทกราฟฟิคเล็กๆแห่งหนึ่ง มีออฟฟิศแถวสี่แยกบ้านแขก (ฝั่งธนฯ) ทำงานออกแบบสิ่งพิมพ์ทั่วไป, งานเว็บ และงานพรีเซนเตชั่น เริ่มจากวิ่งงานคนเดียว จนตอนนี้ก็มีทีมเล็กๆ ประมาณ 6-7 คน ฐานะการเงินยังไม่ถึงกับดีมาก แต่ก็สุขสบายดี รู้สึกว่าการงานนั้นสัมพันธ์ชีวิต และการทำธุรกิจนั้น ก็เป็นแค่บันไดขั้นหนึ่งที่เรากำลังก้าวอยู่

ชีวิตด้านดนตรี กลับมาไม่นาน ไอ้พัชรก็พาไปพบแพม ลลิตา เพื่อทำอัลบัมรวมเพลงอินดี้ชื่อว่า Identity ออกในนามวง P.A. System ซึ่งประกอบด้วย พัชร ปลาทอง อัง ภิ และไอ้เม่น จนถึงตอนนี้ก็รู้สึกว่าเป็นอัลบัมที่ไม่ดัง แต่มีคนรู้จักบ้าง มีเพลงของวงอยู่ในอัลบัม 3 เพลง ออกอัลบัมแล้วก็เลยรู้สึกว่า การทำเพลงนั้นมันสนุก การเล่นคอนเสิร์ตที่มีเวลาซ้อมนั้นก็ดี แต่การโปรโมทอัลบัมและให้สัมภาษณ์นั้น เป็นเรื่องที่ไม่ค่อยน่าพิสมัยเท่าไร

ส่วนความรักแบบสมหวังที่ชีวิตไม่ค่อยได้รู้จักนั้น ก็บังเอิญได้พบจนได้ รู้สึกดีพร้อมๆกับรู้สึกว่า การมีแฟนนี่มันไม่ง่ายเลยแฮะ เวลาที่ถูกใช้ไปอย่างฟุ่มเฟือยกับความฝันและชีวิตที่อยู่คนเดียวมาตลอดนั้น ถึงที่สุดแล้ว มันก็มีแค่วันละ 24 ชั่วโมงเท่านั้นเอง

เปิดไปดูบันทึกเก่าๆในช่วงหลังจากกลับจากอเมริกา พิมพ์เก็บไว้เผื่อจะเป็นประโยชน์ต่อใคร – รวมทั้งตัวเอง

1. จงหนักแน่น และ Focus
เพื่อนผู้หวังดีเคยกล่าววิเคราะห์ระบบความคิดและชีวิตของกระผม บางทีปัญหาทั้งหมดนั้นเกิดจากอิสรภาพ และความเป็นคนไม่เคยเสียใจภายหลัง ของกระผม ทำให้มักจะเกิดอาการคิดเร็วทำเร็ว

2. อย่าเอาเพื่อนมาเป็นลูกค้า อย่าเอาลูกค้ามาเป็นเพื่อน เพราะมันจะทำให้เราไม่เหลือเพื่อน
(อันนี้ผมแค่บันทึกเตือนตัวเอง ไม่ได้ตั้งใจโจมตีการขายตรงใดๆ โปรดอย่าร้อนใจ)
ทรรศนะเช่นนี้เกิดขึ้นเพราะเห็นนักธุรกิจที่ “ประสบความสำเร็จ” หลายๆท่าน ไม่เหลือเพื่อน แต่กลับบอกผมว่า ลูกค้านั่นแหละคือเพื่อน มันน่าเศร้า เพราะกลไกตลาดพร้อมจะผลักเค้าและ “เพื่อน” ของเค้าไปที่ไหนก็ได้

3. ทัศนคตินั้น สำคัญกว่าฝีมือ
เป็นคำเตือนที่พี่เต่า (พี่สาวที่ CRP) ให้มาก่อนที่จะผมเริ่มรับคนเข้ามาทำงาน แล่้วก็พบว่าสำคัญมากสำหรับการสร้างทีม

4. Invest for the future
อันนี้เป็นวิสัยทัศน์ตามแผงหนังสือทั่วไป แต่หากไม่ถือว่า Invest เป็นคำต่ำต้อย ก็ต้องยอมรับว่า ลำพังการอยู่กับปัจจุบันขณะนั้น ไม่สามารถทำให้เจ้าชายสิทธัตถะตรัสรู้ได้หรอกกระมัง มันต้องมีกระบวนการเตรียมตัวมาพอสมควรทีเดียว (ที่กระผมอยากบังอาจเรียก Invest for the future) ทำให้ตอนนี้มีแผนการและความคิดจะทำอะไรใหม่ๆอยู่เต็มเปี่ยมทีเดียว

5. ความสุขนั้นไม่มีหน่วย คนมีความสุขในชีวิตนั้น คงไม่กล่าวกับคนทำงานหนักเงินเดือนแพงหรอกว่า “แต่กูมีความสุขกว่ามึงนะ” … ฟังแล้วเชยจัง

กระนั้นก็ตาม
ปัจจุบันกระผมมีความสุขดี
ขอให้ทุกท่านมีความสุขดี

ความเห็น