พรีเซ้นท์ และ คอนเซ้าท์

วันก่อนปั่นงาน Present ยันเช้า เข้านอนแปดโมงครึ่ง ตื่นเก้าโมงกว่าๆ เพราะนัดพี่กล้า (ที่จะไปพรีเซ้นท์ด้วยกัน) เอาไว้ คิดๆไปแล้วก็กลับนึกถึงสมัยเรียน… นี่ถ้าเป็นการสอบนะ

“คงช่างแม่งไปแล้ว ..”

ชีวิตในช่วงเรียนของกระผมนั้น เป็นความอหังการ์ในใจเหลือเกินที่ต้องกล่าวว่า ช่างเหี้ยได้อย่างน่าภาคภูมิใจ ..
ผมไม่ใส่ใจเรื่องเรียน แม้ลงทะเบียนยังลอกเพื่อนเอา (เคยลอกเอา ID มันมาด้วย เวรชิบ) จำได้ว่า มีอยู่วิชาหนึ่งที่ลอกมันไปแต่ไม่รู้ว่า เป็นวิชาอะไร จนใกล้จะสอบ มีคนมาบอกว่า ผมได้ 3.5 คะแนน เต็ม 70 คะแนน (มาได้ไงยังงงอยู่)

“ชิบหายแล้วกู” นึกดังนั้น ก็หากระบวนการสารพัด เพราะมันจะปลายภาค และ เลยเวลาถอน (withdraw) ไปแล้ว ผลสุดท้ายเลยต้องไปคุยกับอาจารย์ ว่าผมแขนหักอยู่ คงทำข้อสอบไม่ได้ และ ขอถอนเป็นกรณีพิเศษ

โธ่ .. คะแนนขนาดนี้ ถ้าผมทำข้อสอบปลายภาคได้เต็มทุกข้อ ผมก็ยังได้ F (ตก) นะขอรับ

กลับมาที่การ Present ไปคุยกับลูกค้าที่เป็นคอนเซ้าท์ (ที่ปรึกษา) เค้าฟังแล้วก็โอเค แต่คุยไปคุยมา ก็กลายเป็นพูดถึงแวดวงธุรกิจและคอนเซ้าท์เสียมากกว่า

“ผมว่าตลาดนี้ มันฟองสบู่นะ คิดว่าอีก 3 ปี พอเงินสนับสนุนจากรัฐหมด คอนเซ้าท์ก็เหลือไม่กี่เจ้าหรอก”
เค้าพูดถึงหลายโครงการของรัฐ ที่ให้เงินฟรีๆแก่ SME (รวมแล้วหลายร้อยล้านอยู่) เพื่อเอาไปจ้างคอนเซ้าท์มาพัฒนาโรงงาน

“ราคากลางของคอนเซ้าท์ทั่วไป แมนเดย์ (ค่าจ้างรายวัน) ละหมื่นสองหมื่น ถ้าคุณเป็นเจ้าของโรงงาน และต้องใช้เงินคุณเอง คุณจะจ้างไอ้พวกนี้หรอ” พูดถึงหลายบริษัท ที่ตั้งขึ้นมา แล้วเอาเด็กจบใหม่มาเป็นคอนเซ้าท์ ซึ่งส่วนใหญ่มักจะห่วย

“คอนเซ้าท์ ก็คือคนที่ไม่ได้ทำอะไร แต่ไปสั่งให้เค้าทำ-ในสิ่งที่เค้ารู้อยู่แล้ว แต่ไม่มีเวลาทำ : ดังนั้น มันก็คือการขายความเชื่อ มันอยู่ที่ว่าเค้าเชื่อคุณหรือเปล่า”

“ที่กสิกรจ้างคอนเซ้าท์แมนเดย์ละสี่หมื่น (อาจารย์จุฬาฯท่านหนึ่ง) ก็เพราะผู้บริหารเค้าเชื่อไง และ CEO ของบริษัทในเครือของเค้าเชื่อไง”

พรีเซ้นท์เสร็จ ตอนเย็นพี่กล้าต้องไปคอนเซ้าท์ให้โรงพิมพ์ของพี่เปี๊ยก (รุ่น ‘77) ไอ้เม่นเลยติดสอยห้อยตามไปด้วย ฟังพี่เค้าคุยกันแล้วก็รู้สึกถึงบรรยากาศของ คนหนุ่มที่กำลังเริ่มกิจการของตนเอง … ใช่ ทั้งพี่กล้าพี่กบ (ที่เป็นคอนเซ้าท์) และพี่เปี๊ยก (ที่เพิ่งรับกิจการโรงพิมพ์มาจากพ่อ)

หรือแม้แต่ผมเอง?

ขากลับ (ประมาณห้าทุ่มเที่ยงคืน) พี่กล้าขับรถมาส่ง (ให้กระผมไปร่ำสุราต่อกับไอ้โอ๋ ไอ้เติ้ง ไอ้ป๊ะ) ในระหว่างทางพี่เค้าก็ต้องง้อศรีภรรยาว่า งานมันติดพันจริงจริ๊งงงง ในขณะที่พี่กบต้องบอกว่า “เนี่ย อยู่บนทางด่วน จะถึงแล้ว” ทั้งที่รถยังไม่สตาร์ท (มุขนี้คุ้นๆมั้ย ไอ้เพื่อนๆ CRP)

เฮ้อ ผม ในฐานะของผู้มองเพียงอย่างเดียว ดูแล้วก็รู้สึกว่า นี่แหละนะ ….

วัยหนุ่ม ที่กำลังเข้ารับการทดสอบจากชะตากรรม โดยมีวิถีชิวิต และ กิจการของตนเอง
เป็นประกาศนียบัตร

นินทากาเลเหมือนเทสุรา เป็นเรื่องธรรมดายิ่งกว่าหายใจ

กลางวงเหล้า ในคืนไหนไม่ระบุ (ถ้าระบุว่า วันนั้นไง ที่เราไปเมากันไง – จะรู้มั้ยวะว่าวันไหน?)

เพื่อนตนหนึ่ง เอ่ยแทรกขึ้นกลางวงที่กำลังคุยกันด้วยตลกลามก

“เฮ้ย มึงรู้มั้ย ความบัดซบอย่างหนึ่งของผู้ชายเนี่ย วัดกันได้ง่ายๆ”

“มึงลองก้มลง – เหมือนชั่งน้ำหนัก – ถ้ามองไม่เห็น XXX (น้องชาย) แปลว่าบัดซบ”

“ทำไมวะ”

“ไอ้ห่า มึงคิดดูดีๆ ..ไม่ว่าเรื่องไหนก็บัดซบ ”

” เพราะมันแปลว่า มึงอ้วนเกินไปแล้ว …”

“หรือไม่งั้นก็ ………. ไปแล้ววววววว”

จาก: สปายแจ๋ว
โฮมเพจ: http://spy.evilgodzilla.com

โชคดีนะจ๊ะเม่น กราฟฟิคข้างบนเป็นส่วนหนึ่งของงานหรือเปล่า สวยจ๊ะ พี่ชอบ

วี้ดดดดวิ้วววววว

[iMenn] ช่ายแล้วค้าบ ขอบคุณค้าบ
Present คราวนี้ทำบน Swish (คล้ายๆ Flash) เพิ่งรู้ว่าโปรแกรมนี้เจ๋งมากๆเลยนะค้าบเนี่ย

2 มี.ค. 2545 , 13:05 น.

จาก: บุ๋ย

มันต้องเป็นวิชา drawing แหงม ๆ เพื่อนที่วิดวะมันบ่นกันทู้กคนเลย 555

เออ พี่เม่นก๋า เมื่อวันก่อนพี่โอ๋ ( ไฝ ) เข้ากรุงด้วยล่ะ แต่ตอนนี้กลับเพชรบูรณ์ไปเลี้ยวว

ปล. เหมือนพี่โอ๋จะวานบอกพี่เม่นว่า ให้พาบุ๋ยไปกินไดโดม่อนนะคะ ก๊ากกกกกกกกกกกกก อิอิ

[iMenn] ฮ่า ฮ่า ไม่ใช่ขอรับ .. มันเป็นวิชาเลือกอะไรซักอย่างนี่แหละ พอถอนเสร็จ พี่ก็ไม่เรียนวิชานี้อีกเลย

เรื่องไปกิน พี่คุยกับพี่โอ๋แล้ว เห็นพี่โอ๋บอกว่า บุ๋ยจะเลี้ยง … พี่ก็ไม่ว่าอะไรอยู่แล้วจ้ะ ก๊ากกกกกกกกก

2 มี.ค. 2545 , 13:27 น.

จาก: ปู๊ด
โฮมเพจ: http://diary.f2g.net/pood

หาคนสนใจรับไปทดสอบชะตากรรมอยู่ครับ
ตอนนี้กำลังอยู่ในฤดูเหลือสอบตัวสุดท้าย+รอพรีเซ้นโปเจ็ก+รองานมาเกย+หาที่เที่ยวให้หนำใจอยู่

ฮึ่ม

2 มี.ค. 2545 , 19:48 น.

จาก: เทพ
โฮมเพจ: http://thep2.thaidiarist.com

ประเด็นน่าสนดีอะพี่…ชอบจัง….
ปล..ท่าจะแย่แล้วจริงๆด้วย(ในนินทาฯ)

2 มี.ค. 2545 , 22:11 น.

จาก: เดอะกาฝากไดอารี่
โฮมเพจ: http://www.theballball.com

มีรุ่นพี่ท่านหนึ่ง กล่าวเอาไว้น่าสนใจมาก

“การจะตั้งบริษัทนั้น ไม่ใช่เรื่องยากเท่าไหร่ มีทุนซักล้าน สองล้าน ก็พอทำได้แล้ว (แต่จะไปหาที่ไหน เรื่องของเอ็ง)… แต่ไอ้การที่จะทำให้บริษัทที่ตั้งขึ้นมา อยู่รอดมาได้ถึงปีที่สาม โดยที่ยังกำไรอยู่นี่สิ มันยาก”

คิดๆ ไปแล้วก็ใช่เนอะ ไอเดียเราบรรเจิดแค่ไหน แต่หากอ่อนในด้านการสำรวจตลาด มันก็เสร็จ… แต่ไอ้ครั้นจะไปสำรวจตลาด แล้วเอาไอ้ที่เป็นที่นิยม มันก็รุ่งช้า เพราะว่าคนอื่นๆ เค้าก็คงไม่พลาดเรื่องสำรวจตลาดร้อก… จะให้รุ่ง ก็ต้องทำอะไรที่แปลก แหวกแนวไปเล๊ย แต่ว่าพลาดก็ร่วงเลยเหมือนกัน ไอ้เรื่องแบบนี้แหละ ที่ทำให้เราไม่กล้ากัน… ก็แปลกดีนะครับ ที่มนุษย์เราเนี่ย มีสันดานนักพนันกันอยู่ในตัวมานาน แต่เรื่องอื่นน่ะ พนันได้ (ไม่ว่าจะ มวย บอล ฯลฯ) แต่ว่าไอ้เรื่องที่เกี่ยวกับตัวเองละ ไม่ค่อยกล้าพนันเท่าไหร่ เฮ้อ…

ในความคิดเห็นเรื่อง Consult… ในประเทศไทยเนี่ย ก็คงเป็นอย่างที่ท่านพี่เม่นเขียนถึงแหละ ว่า ห่วย ผมว่าหาพวกที่เก่งจริงๆ เนี่ยยากนะครับ ยากจริงๆ เพราะต่อให้ไปจ้างบริษัทที่ชื่อเสียงเริ่ดหรูอลังการมาขนาดไหนก็ตาม แต่ว่าใครจะรู้ล่ะครับ ว่าไอ้ บ. พวกนั้นมันไม่ได้ประหยัดต้นทุนด้วยการไปจ้างเอาเด็กจบใหม่ๆ มาทำหน้าที่แทน

เพื่อนผมคนนึงเปิด บ. ที่รับ Consult ด้าน Networking โดยเอามัน กะ เพื่อนอีกคน เป็นแกนกลาง เพราะว่าสอบได้ MCSE กันมาแล้ว… แหม มีไอ้ใบประกาศนี้อยู่ ใครเห็นก็ อืมมม มันเจ๋งนะ ได้ประกาศฯ จากไมโครซอฟต์ด้วย น่าเชื่อถือๆ แต่ว่าเวลาไปให้คำปรึกษาจริงๆ แล้ว กลับส่งพวกที่เรียนจบวิศวฯ คอมฯ ไปแทน ไอ้พวกนี้อ่ะ ไม่มีใบประกาศ MCSE อะไรนั่นหรอกครับ ค่าจ้างก็ถูกๆ เดือนละหมื่นนิดๆ กันทั้งนั้น เหอๆ โกงกันชัดๆ

หากถามว่าอนาคตของธุรกิจ Consult ในประเทศไทยเป็นยังไง ผมว่าก็ยังโอเคอยู่บ้างนะครับ คือยังพอมีทางรอด แต่ว่าคงจะอยู่ได้แบบสองฝ่ายหลักๆ คือ พวกที่มีชื่อเสียงเริ่ดหรูอลังการ เอาไว้รองรับกับ บ. ระดับกลาง จนถึงระดับใหญ่… หาก บ. ระดับกลางๆ มาจ้างพวก Consult พวกนี้ มันก็จะทำการส่งเด็กมือใหม่ไปดูแลให้ หากมีแววไม่รอด มันก็ค่อยเอามือเก๋าๆ มาดูแลแก้ไข แต่ถ้า บ. ระดับใหญ่ๆ มาจ้าง มันก็ส่งมือเก๋าๆ ไป แล้วเรียกเก็บในราคาสูงเอาการ

Consult อีกพวกที่น่าจะมีแววรอดคือ พวก Freelance ครับ ที่รับทำเป็นจ๊อบๆ ไม่มีสังกัด พวกนี้จะรอดเพราะว่า SMEs ที่หลงเหลืออยู่นี่แหละ คือบาง บ. จะจ้างพวกนี้มาทำ เพื่อประหยัดต้นทุนไง ถ้าใครจบสถาบันดีๆ มา และมีวาทะศิลป์ดีเริ่ดหน่อย มนุษยสัมพันธ์ดี และมีเส้นสายในวงการเยอะๆ รอดแน่นอนครับผมว่า

อันนี้ฟามเห็นส่วนตัว ไม่เชื่อไม่ว่าคับ อุอุ ผมก็โม้ไปตามเรื่องแหละ นี่ละ บ่นบ้าประสาผม

3 มี.ค. 2545 , 02:45 น.

จาก: จุ๊ (กำลังจะตายเพราะโปรเจค)
โฮมเพจ: http://www.urlbookmarks.com/diary.asp?ChUrAiRuT

ถึงขนาดลอก id เพื่อนไปด้วยเหรอเนี่ย

^–

4 มี.ค. 2545 , 09:05 น.

จาก: พี่กอล์ฟค้าบบบ

มี Swish เหมือนกัน ตั้งแต่ได้มายังไม่เคยติดตั้งเลยจ๊ะ นึกว่าเป็นพวกโปรแกรมที่ใช้ร่วมกับ Flash เสียอีก ตกลงมันใช้เดี่ยว ๆ เหรอ ง่ายกว่าใช้ Flash หรือป่าว เกลียดพวก action scripts อ่า ใช้มะเป็ง ฮี่ ๆ ๆ ๆ

[iMenn] ใช้เดี่ยวๆค้าบ ง่ายกว่า Flash เยอะค้าบ

4 มี.ค. 2545 , 10:18 น.

จาก: TaY
โฮมเพจ: http://www.geocities.com/diarytay

ชอบไดอารี่นี้จังเลยค่ะ 😀

4 มี.ค. 2545 , 10:57 น.

จาก: เดอะกาฝากไดอารี่
โฮมเพจ: http://www.theballball.com

เคยได้ยินกิตติศัพท์มานานละ ว่าจะซื้อมาใช้ก็หลายที อืมมมมม แต่ไม่มีโอกาสซื้อมาใช้ซะที

ท่านพี่เม่นมีแผ่น ก็ขอน้องบอลยื๊มก๊อบหน่อยจิ เอาแผ่นมานัดก๊อบได้เลย notebook น้องบอลมี CD-RW ฮ่า ฮ่า

[iMenn] แหะ แหะ พอดีพี่ Load มาจาก net น่ะครับ แนะนำให้ Load เอาจะเร็วกว่า (4 เม็กกว่าๆ) ไม่งั้นก็เอาที่อยู่มา เดี๋ยวพี่ Write ไปให้ (มี CD-RW เหมือนกันเฟ้ยย)

โหลด Program : http://www.swishzone.com/download.html
โหลด Serial : http://newtrends.pcspace.net/200201/Swish_v2.0.zip

4 มี.ค. 2545 , 14:29 น.

จาก: Mrs.Rose
โฮมเพจ: http://mrsrose.thaidiarist.com

ไม่ได้อยู่แวดวงนี้เลยมะค่อยจะรู้เรื่องเท่าใด
แต่ก็เอาไปประดับหัวหมองได้…อืมมม
เอาเป็นว่า ไม่ว่าจะทำไรอยู่ก็
ขอให้กิจการเจริญรุ่งเรืองน้า..
ชอบจังนะ งานที่เอาไป present เนี่ย
ให้ 10 ดาว 🙂

5 มี.ค. 2545 , 00:38 น.

ความเห็น