ว่าจะเริ่มธุรกิจ

24 กุมภาพันธ์ 2002 01:57 น. บันทึก ,

13:00 น.

ตื่นมาด้วยความกระปรี้กระเปร่า วันนี้ต้องเริ่มคิดโครงเรื่องสำหรับการพรีเซ้นต์ลูกค้า (รายแรก) ในวันศุกร์นี้แล้วเหวย แล้วทันใดไอ้อัคก็โทรมาว่า

“ไอ้เม่น กูลาออกแล้ว มาทำงานกับมึงละกัน … มาทำธุรกิจเจ๊งกันอีกรอบเถอะ…”

(ก่อนหน้านี้ กระผมเคยทำ E-commerce กับไอ้อัค เป็นเว็บขายจิวเวลรี่ ลูกค้าคืออเมริกันและชาวยุโรพ รายได้เดือนละ 3 แสน margin 50% แต่หักค่าใช้จ่าย(รวมดอกเบี้ยของโสหุ้ยด้วย – ผู้บริหารผมหินคร้าบ) แล้วไม่ค่อยกำไร ผู้บริหารเลยบอกว่า ยุบเถิด.. หลังจากนั้นก็ไปติดต่อโรงงานเรซิ่น ทำของชำร่วยขายห้างอะไรซักห้างในอเมริกานั่นแหละ ปรากฏว่า ออร์เดอร์มันเยอะมาก แต่กำไรต่อชิ้นต่ำ พลาดนิดเดียวก็ขาดทุนเลย … สรุป ก็เจ๊งไปอีกโปรเจ็คนึงน่ะขอรับ)

แต่โปรเจ็คนี้ ก็อาจเป็นดั่งตุ๊กตาหมีในมหาสมุทร ในยามที่เรากำลังลอยคอยในทะเลอยู่นี้ หากไม่คว้าไว้ ก็อาจจะอดตายได้เน้อ …

ดังนั้น มันจึงชวนกระผมไปปรึกษาหารือกันที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง

14:00 น.

ไอ้อัคโทรมาบอกว่า เปลี่ยนใจแล้ว เรื่องงานเดี๋ยวค่อยคุย ไปดูหนังกันก่อน เพราะมีสาวนางหนึ่ง (ใบ้ว่า อ้วนๆ ชื่อเล่น ด.) ชวนมันไปดูหนัง

“ไอ้เหี้ย เห็นผู้หญิงดีกว่าเพื่อนรึมึง .. ” ไอ้เม่นกล่าวประโยคตามมารยาท

“ปล่าวโว้ย กูเห็นผู้ญิงดีกว่างาน ..” ไอ้อัคตอบ ก่อนจะมาลากไอ้เม่นไปดูหนัง (เป็นตัวประกอบ) แก้เขิล

17:00 น. (กว่าๆ)

หนังจบ ไปกิน MK และต่อด้วย Mac (เพราะในหนังดันมีคนกินเฟรนช์ฟราย เห็นแล้วตัวอ้วนทั้งสองก็เกิดอยากกินมั่ง)

19:00 น.

ไปเอาสน็อคเกิ้ลบ้านไอ้เป้ ไอ้เป้อยากให้ไอ้เม่นแบ็คอัพข้อมูลในโน้ตบุ๊คของมัน แต่ไอ้เม่นทำๆแล้วก็ไม่เวิร์ค เลยชวนมันคุยเรื่องงานแทน ไปๆมาๆเลยลากกันไปบ้านไอ้เม่น

21:00 น.

เริ่มต้นสิ่งที่ควรจะทำสำหรับวันนี้ นั่นคือการนั่งคุยที่โปรเจ็คของการขาย “Presentation Solution” ให้กับ SME – และกระบวนการพรีเซ้นต์ที่จะทำในช่วงนี้

ไอ้อัคมาด้วยเชื้อก้าวร้าวจากโรงงานที่มันกำลังจะลาออก

“ไอ้เม่น ธุรกิจมันต้องฆ่าโว้ย…” พร้อมกับแนะนำกระบวนการสารพัดของการตลาดที่ไร้เสื้อสูทและเน็คไท

ส่วนไอ้เป้ มาด้วยศัพท์แสงของ MBA บวกกับจังหวะจะโคนของเซลส์แมนแห่งยูนิลิเวอร์

“วิเคราะห์ตลาดของมึง ลูกค้ามึงยังไม่มี need ใน product มึงว่ะ มึงอย่าเพิ่งคิดเรื่องซื้อซ้ำ มึงต้องเริ่มจากสร้าง need และหาลูกค้ารายใหม่ก่อน”

(ความจริงมันใช้ศัพท์แสงเยอะกว่านี้ แต่ไอ้เม่นจำบ่ได้จ้า)

ส่วนไอ้เม่น เอ็นจิเนียร์ไร้ฟอร์ม แม้จะทำตัวเป็นพระเอก มองว่า ธุรกิจที่ยั่งยืน คือการทำความดี ก็ยังคิดกระบวนการพรีเซ้นต์ที่ดีไม่ได้

“กูไม่ได้คิดจะแนะนำลักษณะ Who are we อะไรทำนองนั้นว่ะ เพราะเราก็เป็นแค่ตัวเล็กๆ ถ้าอยากสู้กับตัวใหญ่ ก็น่าจะบอกว่า ผมจะแก้ปัญหาอะไรให้คุณ และก็ทำให้เห็นๆไปเลยมากกว่า … ในเมื่อ แบรนด์รอยัลตี้เหี้ยอะไรก็ยังไม่มีเลย”

แน่นอนว่าการตลาดนั้น เป็นโลกที่กว้างใหญ่เกินกว่าคนอย่างเรา จะกล้าคิดว่า เข้าใจ และ ควบคุมมันได้

แต่ก็เพราะเช่นนั้นกระมัง ที่ทำให้มันช่างน่าหลงไหล และท้าทายให้เข้าไปหายนะ อยู่เสมอ …

24:00 น.

แยกย้ายกันเดินทางกลับ ก่อนกลับไอ้อัคและไอ้เป้ยังไม่วายไปค้นหา “ของฝาก” ของไอ้เม่นอีก แถมยังมานั่งใช้คอมไอ้เม่นเป็นเครื่องมือ QC

เวรเจงๆ ….

นินทากาเลเหมือนเทสุรา เป็นเรื่องธรรมดายิ่งกว่าหายใจ

วันก่อนไอ้อัคชวนไอ้เม่นไปไดรฟ์กอล์ฟ!!

ด้วยความหมั่นไส้ และ ไดรฟ์ไม่เป็น ไอ้เม่นจึงกล่าวว่า

”—เออ … เฮ้ยยยย—”

“ดัดจริตอะไรอีกละมึง”

“ไอ้เหี้ย กูมีเหตุผลนะโว้ย” ไอ้อัคกล่าวพร้อมกับทำหน้าเจ้าเล่ห์

“มึงเคยได้ยินมะ ที่ว่า เมืองไทยมีดีที่ เซ็กซ์ และ สนามกอล์ฟ”

”—เคย—”

“และมึงก็อยู่เมืองไทย”

”—ใช่—”

“ดังนั้น สิ่งที่มึงยังขาดอยู่ ก็คือ การตีกอล์ฟไง”

จาก: Terng

กูกํเห็นว่าไอ้เม่นมันตีกอล์ฟอยู่ประจำนี่ หลุม 19 par 2 ไม่ถึงหลา (แต่เกือบฟุต) อิ อิ อิ

25 ก.พ. 2545 , 17:07 น.

จาก: ปู๊ด

โฮมเพจ: http://diary.f2g.net/pood/

อยากดูของฝากบ้างนะครับ

เดี๋ยวนี้ขาดแคลน

ฮะๆ

กำลังสอบกำลังครียดๆ

25 ก.พ. 2545 , 20:37 น.

จาก: สะบรุ๋ย

โฮมเพจ: http://up2gu.com

เฮ้อ เฮ้อ เฮ้อ

เรียนจบแล้วน่าสนุกจัง

พี่ ๆ ดูรักกันดีจัง วันก่อนเพื่อนที่โรงเรียนจะหุ้นกันทำร้านอะไรซักอย่าง ( ที่ดูอบายมุข ๆ หน่อย ๆ ) เพื่อนอีกคนแม่งบอกว่า

” ถ้ามึงอยากคบกันนาน ๆ อย่าทำธุรกิจด้วยกัน ”

แล้วจริง ๆ เพื่อนกันควรทำธุรกิจด้วยกันรึเปล่าอ่าพี่

[iMenn] มันก็คงต้องแล้วแต่เพื่อนแบบไหน ระดับไหน และ ธุรกิจแบบไหน ระดับไหนด้วยแหละครับ เพราะเรื่องเงินมันพูดกันยาก

ถ้าไม่เคยทำอะไรที่เกี่ยวข้องกับผลประโยชน์ด้วยกันมาก่อน ก็ต้องมาเรียนรู้เรื่องผลประโยชน์ ซึ่งส่วนมาก มักจะเสียเพื่อนมากกว่า มันอาจจะไม่คุ้มกันก็ได้

26 ก.พ. 2545 , 00:38 น.

จาก: พี่กอล์ฟ อยากร่วมหุ้น

โฮมเพจ: http://spy.evilgodzilla.com

ตอนนี้มีอยู่สามบาท ลงทุนหมดตัวเลย เอ้า… ขอเป็นหุ้นส่วนด้วยคนเดะน้องเม่น คิคิคิ ว่าตะว่า ทำอะไรล่ะคราวนี้น่ะ ไม่เห็นบอกเลย (หรืออ่านไม่ครบหว่า)

[iMenn] แหะ แหะ ไม่ได้เขียนละเอียดน่ะครับ เพราะกลัวยุ่งยาก (และกลัวคนลอกโมเดล ฮ่า ฮ่า)

ขยายความที่เขียนว่า Presentation Solution คือหมายถึง ผมจะเข้าไปหาลูกค้าที่เป็นคอนเซ้าท์ , เป็นโรงงาน , เป็นธุรกิจ SME ฯลฯ และเสนอเค้าว่า ผมจะทำพรีเซ้นท์ให้เค้าน่ะครับ เพราะส่วนใหญ่ เค้าอาจจะทำแล้วเสียเวลา , ไม่สวย ฯลฯ ซึ่งถ้าผมคิดไม่แพงนัก และทำได้เร็ว เค้าก็อาจจะจ้างผมแทนการทำเอง

ซึ่งไอ้พรีเซ้นท์นี้ ก็มีทั้งพื้นฐานอย่างพวก PowerPoint (เอาไปใช้ฝึกอบรม หรือ Present สินค้าก็แล้วแต่) หรือ อาจเป็น Flash , VDO Present , 3D (เช่นกรณีทำ CD แนะนำบริษัท หรือ งานเลี้ยงบริษัท ฯลฯ) หรือถ้าเค้าต้องการทำเว็บ ก็อาจจะรับทำด้วยเลย (แต่คงมีน้อย)

สรุป : ทำงานคล้ายๆ Agency (พวกบริษัทโฆษณา) น่ะครับ แต่ตัดสโคปเล็กๆ และเน้นลูกค้าที่ไม่ใหญ่นัก แล้วค่อยดูว่า จะโตได้แค่ไหน

26 ก.พ. 2545 , 01:53 น.

จาก: ป้ากอล์ฟ อีกรอบ

ลืมไปนิด…

ขอให้โชคดีในการพรีเซ้นต์งานกับลูกค้านะ คราวนี้ขอให้ประสบผลสำเร็จจ๊ะ (อย่าลืมส่วนแบ่ง เราลงทุนสามบาท)

26 ก.พ. 2545 , 01:55 น.

จาก: ป้ากุ้ง

อืมมม์ น่าสนใจเนาะ

มันน่าหลงไหลจริงน่ะ …

26 ก.พ. 2545 , 06:50 น.

จาก: พี่โอ๋

โฮมเพจ: http://aoe.evilgodzilla.com

ไอเดียดีอ่ะเม่น..เอาใจช่วย..ขอให้สำเร็จเด้อ

26 ก.พ. 2545 , 06:55 น.

จาก: Golf

โฮมเพจ: http://golf_diary.thaidiarist.com

ยินดีที่ได้รู้จักครับ

26 ก.พ. 2545 , 19:39 น.

จาก: เดอะกาฝากไดอารี่

โฮมเพจ: http://www.theballball.com

อือ จริงๆ แล้ว ปัญหาของการ present งานมันอยู่ที่ ลูกค้าเนี่ย เค้าเรียกเราไป เพราะว่าเค้าต้องการคนที่จะแก้ปัญหาให้เค้า แต่ทีนี้ เราจะทำยังไงล่ะ ที่จะให้ลูกค้าเชื่อได้ ว่าเราเนี่ย แน่พอที่จะแก้ปัญหาให้ลูกค้าได้… ลูกค้านั้นผมว่าแบ่งออกเป็นสองประเภทนะ หนึ่งคือพวกที่ไม่เกี่ยงเรื่องราคา เพราะว่างบด้านนี้ บ. ใหญ่ๆ เค้าให้มาเยอะ แต่ว่าก็นั่นแหละ มันเป็น บ. ใหญ่ๆ ไง ไม่ใช่ SMEs อย่างที่เป็นเป้าหมายของทั่นพี่เม่น… สอง ลูกค้าพวก SMEs ทั้งหลาย ซึ่งจะมีผู้บริหารโดยมากเป็นพวกมองการณ์ไม่ค่อยไกลเท่าไหร่ จะค่อนข้างขี้เหนียวเรื่องงบประมาณ แต่ก็อยากให้งานออกมาดี พวกนี้เค้าจะมีความคิดดักดานอยู่ที่ว่า ทำอะไรก็แล้วแต่ ต้องให้คนที่มารับทำไปเนี่ย อยู่ในรูปของบริษัท เค้าจะไม่ค่อยเชื่อมือพวกที่เป็น Freelance เท่าไหร่…

หากจะเล็ง SMEs จริงๆ แล้วละก็ เตรียมใจเจอพวกคนแบบนี้ได้เลยครับผมว่า… เราต้องมีหน้าที่โม้ให้เค้าเชื่อฝีมือได้ ว่าเราจะมาแก้ปัญหาที่เค้าต้องการได้

แต่นั่นก็แค่ปัญหาในกรณีที่เราสามารถหาลูกค้าได้แล้ว… ปัญหาหลักๆ มันอยู่ที่ เท่าที่ผมดูน่ะ พวก SMEs นั้นไม่ค่อยได้อยากจะทำการโฆษณาตัวเองเท่าไหร่เลย ในลักษณะที่ต้องเสียเงินแพงๆ อ่ะครับ พวกนี้พยายามที่จะหาทางไหนก็ได้ ที่ถูกๆ และเป็นไปได้ก็ต้องฟรีเอาไว้ก่อน (โดยมาก เน้นไปในการทำเว็บเพจเป็นส่วนใหญ่ และทำเองเป็นส่วนมากเสียด้วยสิ) ดังนั้นผมว่า มันต้องอาศัยกลยุทธ์กันหน่อยละ ว่าจะทำไงดีพวก SMEs เหล่านี้ถึงจะมีความรู้สึกว่า ต้องใช้เรา เพื่อที่จะให้บริษัทของเขาเป็นที่รู้จัก และมีการเติบโตที่ก้าวหน้าได้ เหอๆ

ร่ายมาซะยาว ไอ้เราก็วิศวะไม่มีฟอร์มเหมือนกันง่ะ อิอิ

26 ก.พ. 2545 , 23:37 น.

จาก: ใหญ่

โอม…ขะหยุกขะหยุย…

ขอให้…อะไรก็ได้น้อง…

…รอดู..รอชม…

27 ก.พ. 2545 , 11:57 น.

จาก: ao_aey

โฮมเพจ: http://thaidiarist.com/diary/aoaey

หุหุหุ บอกว่าขาดอีกอย่างคือไดร์กอล์ฟ แสดงว่าอีกอย่างก็เรียบร้อยโรงเรียนไทยไปแล้วเส่ะ หุหุหุหุ

28 ก.พ. 2545 , 00:00 น.

จาก: jane

โฮมเพจ: http://jane.thaidiarist.com

Lucky na ka

28 ก.พ. 2545 , 03:28 น.

จาก: PaGOLF @work

So… can I be your partner 😛 🙂 (Give u 3 baht!)

28 ก.พ. 2545 , 09:44 น.

จาก: jena

มาให้รู้ว่ายังอยู่

28 ก.พ. 2545 , 18:25 น.

ความเห็น