ทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำงาน
ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร ยุ่งโคตร
ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน ง่วงนอน
นินทากาเลเหมือนเทสุรา เป็นเรื่องธรรมดายิ่งกว่าหายใจ
“เฮ้ย! เพื่อนเราที่เป็นผู้หญิง ที่เพิ่งเลิกกับแฟน เค้าเศร้าจริงๆนะโว้ย”
ไอ้เม่นเริ่มอารัมภบท ด้วยประโยคโคตรพระเอก ในขณะที่เพื่อนหลายคน กำลังสงสัยว่ามันเกี่ยวอะไรกับการที่ วันนี้ต้องมาใกล้ๆร้านสุราของแฟนเก่าของเจ้าหล่อน .. แทนที่กูจะได้กินเบียร์ท่ามกลางแสงสี และนารี นี่กูต้องมานั่งโต๊ะที่อยู่ท่ามกลางเพศผู้ … ใกล้ๆร้านของเพศผู้ ….
“นี่ ที่ต้องมาที่นี่ .. เพื่อนเราเค้ามีวัตถุประสงค์โว้ยยยย”
ไอ้เม่นเริ่มกล่าวต่อ เพราะก่อนหน้านี้ เพื่อนคนนี้ได้กำชับหนักหนาว่า “Don’t tell any one !!”
“ด้วยความคับแค้น และเศร้าเสียใจ ..
เค้าฝากต่อยหน้าไอ้หมอนั่นหน่อย ..”
พลันที่ไอ้เม่นกล่าวจบ แววตาของทุกผู้ก็ฉายแววอีหลักอีเหลื่อ รีบหันไปรินสุรา และพยายามไม่สนใจ ไม่รู้จัก
“เฮ้ย อย่าเพิ่งไม่สนใจ เค้าบอกว่า ถ้าต่อยไอ้หมอนั่นได้ เค้าเลี้ยงเหล้า 2 ขวดนะโว้ย”
ไอ้เม่นงัดหมัดเด็ดเม็ดสุดท้าย แรงจูงใจที่ได้ผลยิ่งกว่าทฤษฎีของมาสโลว์ แน่นอนว่า ทุกคนย่อมต้องหันมาฟัง
…
แต่เหล้าสองขวด แลกกับการเจ็บมือในหน้าหนาว ดูเหมือนจะไม่มีใครยอมรับว่ามันคุ้ม
คงเหลือแต่นาย ฮ. ที่ทำที่ครุ่นคิด ปะปนกับใบหน้ากรุ้มกริ่ม
“ไอ้เม่น มึงบอกเจ้าหล่อนด้วยว่ากูโอเค”
“ดี ดีมาก”
“แต่กูขอแก้ข้อตกลงนิดหน่อยละกัน”
“อะไรรึมึง”
“เหล้าที่เลี้ยง กูขอเป็นเหล้าที่ทเวนตี้แทนนะ อิอิ”
(ทเวนตี้คือผับแห่งหนึ่ง นึกภาพโคโยตี้อัคลี่ แต่เปลี่ยนจำนวนคนเต้นที่บาร์จาก 5 คน เป็น 50 คน – ไอ้เม่นฟังเค้ามาเล่านะ)