อกหัก ต้องเมา

10 พฤศจิกายน 2001 22:59 น. บันทึก ,

เพื่อนคนหนึ่งเลิกกับแฟน..
(ความจริงไม่ใช่เพื่อนแค่คนหนึ่ง แต่ขอยกตัวอย่างแค่เพื่อนคนหนึ่ง)
แม้มิใช่หน้าที่ แต่เราก็รู้กันดีว่า “นี่เป็นเวลาฉลองที่มิอาจปลีกตัวได้” อีกครั้ง
วันนี้จึงต้องไปร่ำสุรากันอีกหน อิอิอิ

ความรัก,
สำหรับชายหนุ่มผู้โสดมานานกว่า 2 ทศวรรษอย่างพวกเรานั้น ไม่ค่อยจะถูกกับมันเท่าไร
ก่อนหน้านี้กระผมได้ไปงานเลี้ยงเพื่อนสมัยมัธยม หลายคนมาพร้อมกับแฟน, เร็วๆนี้เพิ่งไปงานแต่งงานเพื่อน ซึ่งแน่นอนว่า ต้องมีหลายคนไปพร้อมกับแฟน ฯลฯ
แม้จะรู้สึกราวกับมนุยย์ต่างดาวที่หลงมาในโลกมนุษย์ .. แต่เมื่อผมได้กลับไปกินเหล้ากับไอ้พวกห่าจวกนี้ เกือบทุกคนก็ยังหาแฟนไม่ได้ – เช่นเคย

แล้ว ,,
บัดนั้นผมก็จิตกระหวัดถึงภาวะรู้แจ้ง – “กูไม่ได้ผิดปกตินี่หว่า โฮ่ โฮ่..”

– – –
เคยอยู่คนเดียวกับความเหงาจนชาชินบ้างไหม ?

เหมือนเด็กเลี้ยงแกะผู้มีอิสระในท้องทุ่งอันกว้างใหญ่ สามารถไปได้ในทุกที่ในที่ปรารถนา …
แต่เมื่อพบดินแดนที่แสนอุดม ก็กลับหวาดกลัวว่า มันจะไม่เป็นนิรันดร์

เปล่า , ผมไม่ได้มีกำลังจะมีความรัก และไม่ได้พบใครหรอก เพราะในหลายต่อหลายครั้งที่เกือบจะเป็นเช่นนั้น
ผมก็ชิงกล่าวกับตัวเองไปก่อนแล้ว

” …
ไอ้เม่น มึงมีความสุขดีอยู่แล้ว ..
ไอ้เม่น มึงมีความสุขดีอยู่แล้ว ..
ไอ้เม่น มึงมีความสุขดีอยู่แล้ว ..
ไอ้เม่น มึงมีความสุขดีอยู่แล้ว ..
… ”

เด็กเลี้ยงแกะนั่งๆนอนๆ ไม่ได้ไปถึงไหน แต่ก็กลับคิดว่า เวลาในชีวิตของตนยังมีเหลือเฟือ สำหรับความฝันอันไกลโพ้น

ความเห็น

ความคิดเห็น

  1. Tu พูดว่า:

    **ปรัชญาเต๋าบอกว่า……

    “คนเราไม่เคยคิดถึงตีน เมื่อรองเท้าไม่กัด
    คนเรามักมองไม่เห็นของดีที่ตนมีอยู่ จนเมื่อสูญเสียมันไปแล้ว
    ไม่เห็นคุณค่าของสองแขน จนกระทั้งมันอยู่ในเฝือก
    ไม่เห็นคุณค่าของงาน (ที่เราว่าแย่ๆ) จนกระทั้งตกงาน
    ไม่เห็นคุณค่าของคนรัก (ที่เราว่าไม่ เพอร์เฟ็กท์)
    จนกระทั้งเธอหรือเขาไปแต่งงานกับคนอื่น
    ไม่เห็นคุณค่าของพ่อเม่ (ที่เราว่า ขี้บ่น)
    จนกระทั่งไปงานศพของท่าน”