โรงเบียร์เยอรมันตะวันแดง

12 พฤศจิกายน 2001 23:12 น. บันทึก ,

ขณะนั้นเป็นเวลาหัวค่ำ
บุรุษหนุ่มสองตัวคุยกันผ่านไซเบอร์สเปซ

เม่น – อ้วนท้วนสมบูรณ์ – ลมหนาวโชยมา อากาศดีชิบหาย มึงไม่ไปไหนหรือ ?

อัค – กูแล้วแต่ปุ๊

เม่น – อ้วนท้วนสมบูรณ์ – กูชื่อเม่น ไอ้เหี้ย

อัค – กูชื่ออัค ไอ้สัตว์ ไปไหนก็ไป

แล้วกาลต่อมา เราก็เยื่องย้ายมวลสารไปที่ โรงเบียร์เยอรมันตะวันแดง ไอ้เม่น อัค ปุ้ย เก๋ และมีท่านโน้ตมาสมทบภายหลัง (ตัวผู้ล้วน) เป็นธรรมดาที่ ไอ้พวกนี้ต้องคุยเรื่องงาน เพราะ ตอนทำงาน มันเสือกไม่คุยกัน
แหะ แหะ ไม่ช่าย คือพวกนี้มันงานยุ่งน่ะขอรับ

งานยุ่งแค่ไหน ?

เก๋ : ในช่วงงานเยอะ ทำงาน 9 โมงเช้า ถึงตี 5, 7 วันต่อสัปดาห์ 1 เดือนติดต่อกัน (จริงๆ) เก๋บอกว่า ตอนนี้ความสุขของเก๋คือการได้กินเหล้า และ นอน
โครงการเที่ยวปีใหม่ที่คิดออกตามสติปัญญาจะมี คือ ไปนอนตากอากาศ เอาเหล้าใส่ขวดน้ำเกลือเจาะเข้าเส้นเลือด (เพราะมันอยากกินเหล้า แต่ก็อยากนอน)

โน้ต : เจ้าของฉายา “ขี้ 1 ที 24 มิสคอลล์”
เข้าใจว่าผู้อ่านคงรู้จักโทรศัพท์มือถือ เวลาที่มีคนโทรมา แต่เราไม่รับโทรศัพท์นั้น มันจะขึ้น 1 มิสคอลล์ (MissCall) ส่วนโน้ต มีโทรศัพท์มือถือ 2 เครื่อง ไม่พอใช้
เวลาเข้าห้องส้วม ห้ามลืมเอามือถือด้วย เพราะเคยทำมาแล้ว และออกมาพบว่า มีสายโทรเข้า 24 misscall
ความฝันของโน้ตคือ
มีคนประดิษฐ์เครื่องช่วยโทรศัพท์ในโรงหนัง (อาจทำเป็นชุดหุ้มส่วนหัว เก็บเสียงได้) เพราะตอนนี้โน้ตยังไม่มีโอกาสได้ดูหนังเต็มๆเรื่องเลย
นอกจากหนังโป๊ที่เช่ามาดู … โธ่ น่าสงสาร

อัค : ความสุขคืออะไร กูไม่รู้จัก

เม่น (ตอนที่ทำงานที่เดียวกับพวกมัน) :
กระผมยุ่งขนาดไหนนะหรือ …
ก็ขนาดที่ว่า

” ถ้ากูมีเวลาที่จะรักใครซักคนล่ะก็นะ
..
กูเอาไปนอนดีกว่า”

……..

ที่โรงเบียร์มีวงดนตรีเล่นประจำอยู่วงหนึ่ง ชื่อว่าวงฟองน้ำ วงที่เคยเล่นแต่เฉพาะดนตรีไทยให้คนฝรั่งฟัง (เพราะฝีมือดีระดับนานาชาติ เล่นเพลงไทยเดิม , ประยุกต์ ฯลฯ ซึ่งคนไทยไม่ฟัง) ไม่รู้ใครจะคิดเหมือนผมหรือเปล่า แต่ ตั้งแต่ครั้งแรกที่ไป ผมรู้สึกว่า ท่าน “บรู๊ซ แกสตัน” (หัวหน้าวง) พยายามจะสอนและเปิดกว้างการฟังเพลงให้กับคนที่มาฟัง

ถึงจุดนี้ เค้าอาจจะเบื่อแล้วก็ได้ เพราะต้องเล่นทุกวันทุกวัน แต่ทุกครั้งที่ผมมองขึ้นไปที่เวที ก็จะรู้สึกเสมอว่า เค้ากำลังเล่นเพลงอัน หลากหลาย และต่อเนื่อง เพื่อบอกกล่าว สั่งสอน และดูปฏิกิริยาของผู้ฟัง

จะมีวงดนตรีไหนอีกหรือ ที่กล้าเล่นเพลงหมอลำ ต่อจากเพลงเต้นวัยรุ่น แล้วเปลี่ยนเป็นเพลงยุค ‘60 ‘70 แล้วกลายเป็นเพลงไทยเดิม เร็กเก้ ลูกทุ่ง ฯลฯ ซึ่งต่อเพลงได้เนียนกว่าดีเจพูดมากในคลื่นวิทยุยอดนิยมเสียอีก

เมื่อคืนเป็นคืนวันอาทิตย์ แต่คนก็แน่นโรงเบียร์ เหมือนเช่นเคย ทั้งๆที่โรงเบียร์อื่นๆที่สร้างขึ้นมาด้วยการเลียนแบบ Bussiness Model ของที่นี่ กลับไม่ค่อยจะมีคน …

นินทากาเลเหมือนเทสุรา เป็นเรื่องธรรมดายิ่งกว่าหายใจ (พื้นที่โฆษณา)

เก๋ : ไอ้เม่น กูไม่น่าชวนมึงมาโรงเบียร์เลยว่ะ
เม่น : ทำไมรึมึง ?
เก๋ : มาที่นี่แล้วกูนึกถึงคนคนนึง

เค้าชื่อว่า ออยล์ … ว่ะ.

(แฟนของเก๋ ตอนนี้เรียนอยู่อเมริกา)

แล้วพลัน หลังจากได้ยินถ้อยคำหวานเสนียดหู ไอ้เม่นก็เอ่ยถ้อยคำกระทบกระทั่งความสัมพันอันดีระหว่างประเทศ

“ลาวสาตตตตตตต”

ความเห็น