เรื่องขี้ๆ
การตัดสินใจในชีวิตนั้นมักมีแต่เรื่องขี้ๆ
ขี้เกียจ / ขี้กลัว / ขี้สงสัย / ขี้คร้าน ฯลฯ
ความลังเลสงสัยไม่เข้าใครออกใคร ความมั่นใจยึดติดก็เช่นกัน
การตัดสินใจในชีวิตนั้นมักมีแต่เรื่องขี้ๆ
ขี้เกียจ / ขี้กลัว / ขี้สงสัย / ขี้คร้าน ฯลฯ
ความลังเลสงสัยไม่เข้าใครออกใคร ความมั่นใจยึดติดก็เช่นกัน
หลายเดือนผ่านมา ณ อเมริกานี้สบายดี
ห่างหายไปบ้าง คงเพราะเป็นช่วงปรับตัว (Learning Curve)
หลักๆก็คงเป็นเรื่องที่ไม่เคยทำและไม่รู้จะทำอย่างไร
มีบ้างที่ถามว่าชีวิตเป็นอย่างไร สบายดีไหม?
และอยากจะทำอะไรต่อ?
หลังจากมีเรื่องว่าอาจจะได้ไปอเมริกา (เมื่อ2-3เดือนก่อน) ผสมปนเปกับการรับจ๊อบเพื่อดูลู่ทางว่า จะเปิดบริษัทเองดีไหม? กระผมก็พบว่า การทำบริษัทเองนั้น ท่าจะเหนื่อยชิบหาย และคงต้อง “มีอะไร” มากกว่านี้ และ การได้ไปอเมริกาด้วยทุนของแฟนอเมริกันของแม่-ที่เพิ่งหย่ากันนั้น- ก็คงชวดซะแล้ว
แล้วเมื่อคิดจะเขียนเรซูเม่ร่อนใบสมัครอย่างเป็นเรื่องเป็นราว ก็พลันพบว่า เพื่อน(ซึ่งเป็นแฟนเก่า)ของแฟนเพื่อน(นาย ป.-ขาหมู) นั้นเพิ่งเปิดบริษัทคอนเซาท์เอง และชวนกระผมไปทำงานด้วย
เลยได้คุย และได้งาน โดยมีสัญญาปากเปล่าว่า ทำถึงตุลาก่อน แล้วเดี๋ยวดูกันอีกที
อยากจะทำอะไรในชีวิต?
1. อยากไปดูโลก , ตอนนี้กำลังคิดอยู่ว่า จะไปเรียนต่อแบบงูๆปลาๆดี? , จะไปท่องเที่ยวดี? หรือจะไปทำงานแลกเงินดี? หรือจะรอจนกว่าจะมีกำลังและความมั่นคงมากกว่านี้ดี?
2. อยากทำเพลง , เอาละวะ อย่างน้อยสิ้นปีนี้ก็ลองออก CD ซักชุด ทำเองขายเองนี่แหละ ถ้าคาดว่าเจ๊งชัวร์-ก็ไม่เห็นน่ากลัวอะไร
3. อยากทำงานที่มีเวลาพัก 😛
จะว่าไปแล้ว นี่ก็น่าจะเป็นการทำงานแบบที่ใครๆเค้าเรียกกันว่า “งานออฟฟิศ” ครั้งแรกในชีวิต เพิ่งเข้าใจว่า การทำงานที่มีเวลาเข้า-ออก(ก่อน1ทุ่ม) […]
ดูท่าว่าไอ้เม่นเริ่มใกล้จะอดตายเสียแล้ว ดังนั้นขอความเห็นใจพ่อแม่พี่น้องให้ไอ้เม่นได้โปรโมทเว็บบ้างเถิด ThePenguinDesign.com ขอรับ
“ไอ้เม่น เดี๋ยวนี้มึงกลายเป็นเครื่องบำบัดความเหงาให้เพื่อนๆไปแล้วหรือวะ?”
คำอุทานจากไอ้อัค เมื่อรับทราบว่าไอ้เม่นตอนนี้ คิวเยอะอย่างกับดาราฮอลิวูด ต้องไปสลอนในที่ต่างๆ แล้วแต่ใครกำลังว่าง จนแทบไม่ค่อยได้กลับบ้าน