”… แม้นิยายเรื่องนี้จะมิได้เบาสมอง แต่ก็มิได้หมายความว่า มันจะพลอยมิได้ตลกและมิได้สนุกไปด้วย หรือพูดกลับกัน คือการตลกและสนุก ไม่จำเป็นต้องมีเฉพาะในเรื่องเบาสมองเท่านั้น วรรณกรรมไทยและหนังไทยไม่ควรจำกัดตัวเองอยู่ในกรอบแคบๆกันน่าอึดอัด …”
เขาก็ตระหนักว่า เขาได้เรียนรู้ส่วนสำคัญที่สุดของภาษาที่ผู้คนทั้งโลกใช้ร่วมกัน เป็นภาษาที่ทุกคนเข้าใจได้ด้วยหัวใจ นั่นคือความรัก
เนื้อเรื่องกล่าวถึงคนที่พบกับความฝันตัวเอง และ พยายามจะเดินไปตามความฝันนั้น แม้ตอนจบจะงดงามเกินชีวิตจริงไปซักหน่อย แต่อุปสรรค และเรื่องราวระหว่างทาง ที่เดินไปหาความฝัน ผมว่ามันสมจริง
