จงจริง
นั่งทำ เว็บ “อ่าน” ให้กับท่านจ๋ง แล้วก็พลันขำก๊าก
เออหนอ คนคิดรูปนี้นี่มันสมเป็นทีมงาน “อ่าน” จริงๆ
นั่งทำ เว็บ “อ่าน” ให้กับท่านจ๋ง แล้วก็พลันขำก๊าก
เออหนอ คนคิดรูปนี้นี่มันสมเป็นทีมงาน “อ่าน” จริงๆ
หลังจากเขียนเตือนตัวเองว่า “อย่ามัวแต่อ่านหนังสือ ให้อ่านใจ” ก็กลับบังเอิญได้มีโอกาสไปซื้อหนังสือพอดีเมื่อสัปดาห์ก่อน หลังจากไม่มีโอกาสช้อปปิ้งมาเป็นเดือน
ขึ้นต้นบันทึก ด้วยคำสอนจากพระวัดป่าที่เคยบันทึกไว้หลายปีก่อน คงจะเป็นเพราะช่วงนี้อ่าน Feed เยอะมากไปหน่อย มีข่าวสารมากมายที่กำลังปรากฏขึ้นในโลก แล้วเราก็ดันมัวแต่วิ่งตามมัน
…แล้ววันหนึ่ง จู่ๆ ต้นกล้าก็กลับโตออกมาทะลุกระป๋อง มันไม่แข็งแกร่งเหมือนตอนเป็นเมล็ดอีกแล้ว แต่โลกใบเดิมนี้ ก็กลับสวยงามขึ้นอย่างประหลาด…
แม้ตัวตนของตัวละคร อาจไม่ลึกซึ้งเหมือนนิยายของกิมย้ง แม้คำรำพันในเรื่อง อาจไม่คมคายเหมือนนิยายของโกวเล้ง แต่รายละเอียดอื่นๆนั้น มันยิ่งใหญ่กว่านิยายกำลังภายในเรื่องใดๆที่เคยมีมา