บทคัดย่อ
ทริปนี้เกิดขึ้นจากโรเบิร์ต (ชาวอเมริกันผู้เป็น step-father ของกระผม เพราะแต่งงานกับแม่กระผม แม้ว่าจะหย่ากันไปแล้ว) ติดต่อมาว่า สนใจงานทางด้านวิศวกรรม+งานขายเกี่ยวกับระบบคอลโทรลแสงสว่างไหม? บางบริษัทของเพื่อนของเค้าอาจจะต้องการคนเอเชียมาทำงาน+ให้ทุนเรียน MBA แล้วส่งไปเอเชียเพื่อดูตลาดทางเอเชีย
ตอนแรกโรเบิร์ตให้ผม email resume ฝากเค้าไปให้บริษัทเหล่านี้ แต่ต่อมาหลังจากพูดคุยเพิ่มเติมและช่วยกันขัดเกลา Resume พอสมควรแล้ว โรเบิร์ตก็บอกว่า มางานแฟร์ที่นิวยอร์คเพื่อเจอบริษัทเหล่านั้นเลยดีกว่า เค้าจะแนะนำให้รู้จักกับโลกของ Lighting และผู้คนใน GE Lighting
5 พ.ค. 2546
ออกเดินทางจากบอสตันเวลาเจ็ดโมงเช้าที่ไชน่าทาวน์ ราคาตั๋วลดลงจาก $15 เหลือ $10 เหรียญ คงเพราะคนส่วนใหญ่กลัวตายด้วยโรค SARS ก็ไม่เลว เพราะกระผมไม่เคยคิดว่า กระผมจะเจอโรคร้ายในชีวิต (หากไม่นับ คลอเรสโตรอล เบาหวาน ตับแข็ง และหัวใจอ่อนแอ) แต่หากเจอ ก็เป็นเพราะกระผมสมควรต้องเจอ … ก็ช่างมัน 🙂
ถึงนิวยอร์ค ไปพิพิธภัณฑ์ทางทหารของอเมริกา INTREPID มีทั้งเครื่องบินรบ และเรือรบ รวมถึงเรือดำน้ำของสหรัฐ
แล้วก็ไปงานเลี้ยงและประกาศรางวัล GE Edison Award ซึ่งเป็นรางวัลที่มอบให้สถาปัตยกรรมที่ออกแบบระบบแสงสว่างได้งดงามและเยี่ยมยอดที่สุดในแต่ละปี (แน่นอนว่า ต้องใช้หลอดไฟของ GE)
6 พ.ค. 2546
ไปงานเปิดตัวแกลเลอรี่ Targetti Light Art Collection ซึ่งเจ้าของเป็นเพื่อนของโรเบิร์ต คอนเซ็ปของงานเป็นผลงานศิลปะที่เกี่ยวข้องกับแสง-เงา
7 พ.ค. 2546
ไปงาน Lightfair ซึ่งว่ากันว่าใหญ่ที่สุดในอเมริกา ที่ที่คนในธุรกิจแสงสว่างจะมาเสาะแสวงหาพันธมิตร หรือเจรจาธุรกิจ ระบบในงานจัดดีมาก ทั้งแผนที่และข้อมูลต่างๆ … ที่ประทับใจคุณคริสเห็นจะมี 2 เรื่องคือ
1. มีอาหารว่างตามซุ้มต่างๆให้ไม่อั้น ทั้งน้ำผลไม้คอกเทล และของว่างเช่นปลาแซลมอนชิ้นเท่าฝ่ามือ
2. เรื่องระบบข้อมูล ตอนลงทะเบียนครั้งแรกเสร็จ เราจะได้บัตรซึ่งมีบาร์โค้ดรหัสของเรา เวลาเข้าซุ้มไหน หากต้องการให้ทางบริษัทส่งโบรชัวร์หรือกรอกข้อมูลอะไร ก็เพียงแต่รูดบัตรนี้เลย บริษัทต่างๆก็จะได้ข้อมูลเรา… บวกกับข้อมูลว่า เราไปซุ้มไหนมาแล้วบ้าง!!
8 พ.ค. 2546
เดินทางกลับบอสตัน ระหว่างรอรถ (ด้วยความผิดพลาดและไม่ดิ้นรน) ประมาณ 3 ชั่วโมง ก็อ่านหนังสือ อมตะ (Immotality) ของ มิลาน คุรเดอรา จบจนได้ (ขอขอบคุณคุณจ๋งที่ส่งมาให้ ณ ที่นี้ด้วยขอรับ) มันดี มันเจ๋ง มันคมคายและร้ายกาจ ขอแนะนำจริงๆ
ช่วงนี้เป็นช่วงเปลี่ยนแปลง และ หาลู่ทางหลายๆอย่างในชีวิต บางครั้งก็อยากให้ชีวิตนั้นเรียบง่ายและมั่นคง ส่วนบางอารมณ์ก็ยังแสวงหาความเปลี่ยนแปลงและท้าทาย จำได้ว่าตอนที่ลาออกจากบริษัทที่เมืองไทยนั้น เจ้าของบริษัทเคยบอกไว้ว่า “เธออาจจะอยากหารายละเอียดในชีวิต แต่เฮียรู้ว่าเธอเป็นเสือ ยังไงเธอก็ต้องทำงานหนัก และเธอไม่ยอมปล่อยให้ตัวเองสบายหรอก”
ก็คงต้องดูกันต่อไป ว่ากระผมจะสามารถขี้เกียจอยู่ได้ซักกี่น้ำ ฮี่ ฮี่ ฮี่
จากบันทึกของพี่จันทร์
ไสหัวไป ภาษาอังกฤษเค้าว่า
เคลียร์ เฮด โก !!