ในบทเพลงยาวๆ , Concept Album ฯลฯ มักจะมีเพลงที่เรียกว่า Interlude ประกอบอยู่ โดย เป็นเพลงบรรเลงคั่นอารมณ์ ก่อนที่จะกล่าวถึงเรื่องอื่น
ย้อนกลับไปอ่านที่เขียน 2-3 วันนี้ รู้สึกมันถ่อยๆพิกล อย่ากระนั้นเลย ก่อนที่จะเขียนอะไรจรรโลงใจ ของคั่นด้วยภาพงานเก่าๆที่กระผม (และไอ้หยี) เคยทำสมัยมหาวิทยาลัย ละกันนะ
นินทากาเลเหมือนเทสุรา เป็นเรื่องธรรมดายิ่งกว่าหายใจ
เรื่องมันประมาณ 4-5 ปีที่แล้ว ตอนที่เรายังอยู่มหาวิทยาลัย และชมรมของเราว่าจะทำสมุดขาย เพื่อหาเงินเป็นทุนสำรองค่าอาหารกลางคืน แน่นอนว่า ไอ้เพื่อนที่แสนดีทั้งหลายบอกให้ “ไอ้เม่น มึงไปจัดการทำมา เอาปกสวยๆนะโว้ย”
อย่ากระนั้นเลย แม้ยังมิได้เรียนตำราทางการตลาด แต่ไอ้เม่นก็เห็นควรว่า ต้องสำรวจกลุ่มเป้าหมายสักเล็กน้อย ก่อนตัดสินใจทำงาน (ตำรา MBA มันจะเจ๋งซักแค่ไหนกันวะ แม้แต่ฟิลลิป คอตเลอร์ ยังคิด Model เหล้าพ่วงเบียร์ไม่ได้เลย ..)
และคราวซวยของไอ้เม่นก็มาถึง เพราะเสือกไปถามไอ้จ๋ง ผู้ซึ่งคลั่งไคล้ทีมลิเวอร์พูล มันยืนยัน และหาข้อสนับสนุนจำนวนมากโดยทันทีว่า
“ถ้าพี่ทำปกลิเวอร์พูล ผมรับรองขายเกลี้ยง เนี่ย ตัวเลขแสดงจำนวนประชากรสาวกลิเวอร์พูลในจุฬาฯ ที่พร้อมจะซื้ออะไรก็ได้ที่ติดรูปหงส์ ผมเพิ่งไปทำประชาพิจารณ์มาเอง ดูแค่จำนวนที่อยู่ในค่าเบี่ยงเบนทางสถิติไม่เกิน SD=1 พี่ก็รู้แล้วว่า …. คนกินหงส์ทองในจุฬาฯมันเยอะชิบหาย”
(ความจริงไม่ถึงขนาดนั้น มันแค่สำนวนน่ะ – ไอ้เม่น)
“เฮ้ย แต่จะดีหรอวะ กูชมรมรักบี้นะ มาทำปกสมุดทีมฟุตบอล ใครรู้อายเขาแย่”
“แหมพี่ ทีไทยรัฐมันยังเอารูปผู้หญิงแก้ผ้าขึ้นปกเลย” ไอ้จ๋งทิ้งปริศนาธรรม
…
หลังจากนั้นไม่นาน ผมก็รีบทำปกด้วยอาการกินแกงร้อนเหมือนทุกครั้ง เพราะมันจะเปิดเทอมอยู่แล้ว … และก็ได้ดังนี้ แอ่น แอน แอ๊นนน
เนื่องจากตอนนั้น Photoshop ยังเป็นของใหม่ของประเทศไทย การที่ผมใช้ Plugin ดาดๆอย่าง KPT Gradian Designer ลงบนตัวอักษร มันจึงเท่มิหยอก เพื่อนๆหลายคนดูปกแล้วก็พอใจ “กูจะมีเงินกินเหล้า เอ๊ย ใช้จ่ายในกิจกรรมชมรม – แล้วโว้ยย”
แต่ดูเหมือน ไอ้เม่นจะลืมสิ่งสำคัญบางอย่างไป.. “เก้” เจ้าแม่แห่งพื้นพิภพนั้น คลั่งไคล้ป๋าคันหน้าโต (ผ่าง ป๋าคันโตหน้า) อย่างยิ่ง และมิยอมเป็นอันขาด หากใครจะทำการอันลบหลู่เกียรติภูมิผีแดง อย่างเช่น การออกสมุดที่มีปกเป็นหงส์
“เม่นทำอย่างนี้ไม่ถูก” เก้เริ่มกระบวนการยุติธรรม
“เม่นต้องปรึกษาพวกเราก่อน ว่าจะทำอะไร ไม่ใช่ทำตามใจ …”
(โปรดนึกภาพเม่นตัวเล็กลง ประกอบ)
“แหม เราเห็นว่ามันรีบเนาะ แล้วก็จะได้มีสมุดขายด้วย อีกอย่างเราไม่รู้จริงจริ๊ง ว่าเก้ชอบผีแดง ไม่งั้นเราไม่ทำร้อก ไอ้ลิเวอร์พูลเนี่ย”
ไอ้เม่นเริ่มหาทางรอด
“ไม่ต้องมาพูดเลย” เก้เริ่มเสียงอ่อนลงเล็กน้อย
“คราวต่อไปอย่าทำผิดอีกละกัน”
“ได้เลยจ้า… คราวต่อไปเราจะทำอะไร เราจะปรึกษาเก้ก่อนละกัน”
…
หลังจากนั้นไม่นาน ที่สามย่าน
“ไอ้เม่น มึงรู้มั้ย ว่ามึงผิดเรื่องอะไร” เพื่อนคนนึง กล่าวเยี่ยงผู้ชำนาญอารมณ์เก้ ก่อนจิบสุรา
“รู้โว้ย ก็กูเสือกไม่ปรึกษานี่หว่า ”
“หึ หึ หึ ไม่ใช่หรอก”
“ไม่ใช่เรื่องไม่ปรึกษา เพราะเรื่องสำคัญคือ เก้ไม่ชอบ เข้าใจไหม
ปกสมุดไม่ได้ไม่สวย แต่เก้ไม่ชอบโว้ยย”